انتظار

این چنین در خواب می روی به کجا!؟
که با من اسیر شام میکنی ،به کجا!؟
حرف من و تو نیست،حرف دل است
تا به کی زخود فرار می کنی،به کجا!؟
بهار است و شراب است ومطرب به نوا
خدای را با که اینچنین حرام می کنی،به کجا!؟
تمام حرفم انتظار شدوعمر گذشت
تا به کی با دل جوان من پیری می کنی،به کجا!؟
تمام عمر منتظر بودم و خوشی نفهمیدم
سوار خوش خرام من تا کجا مست تازی میکنی،به کجا!؟
ز من چه خواستی که ندادم به جان بگو
که به جان گرفته ای و تمام میکنی، به کجا!؟
امید عافیتم بودونشد روزگار به کام
مراد من تو بودی،بی وفایی میکنی،به کجا!؟
به فکر آینه بودم و غباری بیش نماندم
از چه این ماجرا تمام میکنی،به کجا!؟

دختری از ساحل
از دیار دریا
با صدایی لرزان ودروغی ساده
به کنارم آمد
کم کمک گفت ز خود
و همی خواست بداند از من
بردمش در اصلی
بردمش در خاکی
و چو آمد از من ،سخنی در خاکی
دخترک لرزان شد
در هوای خانه،دخترک بی جان شد
و به ترسی که به دل داشت زمن
ناگهان بی خود شد
.
.
.
تن آن میترسید
روح آن میفهمید
در عوض ،عقل آن میجنگید
و چو میرفت تنش،از یاد برد
همهء آنچه که می خواست بداند اینجا